[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->Bliższy opis obiektów HaunebuHAUNEBU-I (RFC 5)Pierwsze prace nad obiektemHaunebu-Irozpoczęto w sierpniu 1939 roku. Obiektmiał średnicę około 25 metrów.HAUNEBU-I (RFC 6)Pod koniec roku 1942 grupa badawcza SS4 rozpoczęła budowę Haunebu-II byłmodelem bardziej udoskonalonym niż Haunebu-I. Zmiany dotyczyły szkieletuobudowy układu napędowego jak i zewnętrznego wyglądu. Miał on średnicę ok. 30metrów i od 9 do 11 metrów wysokości. Posiadał cztery generatoryelektrograwitacyjne - jeden duży umieszczony centralnie, trzy mniejsze stabilizujące imógł rozwinąć prędkość dochodzącą do 6000 km/h.Haunebu-II były prawdopodobnie w pełni przygotowane do lotów kosmicznych, oczym świadczyły zaznaczone na planach pomieszczenia dla załogi, które miały byćwykorzystane w przypadku długotrwałej podróży. Niektóre typy tych pojazdów miałyprzygotowane specjalne stanowiska bojowe na znajdujące się w obudowie działana promienie "Donara".Już w marcu 1945 roku zakłady lotniczeDornieraotrzymały zamówienie naprodukcję seryjnąHaunebu-IIHAUNEBU-IIIPod koniec wojny opracowano najdoskonalszy statek - Haunebu-III o średnicy około70 metrów. Powstał tylko jeden prototyp. Wykonał on 19 lotów podczas którychtestowano jego właściwości w czasie lotu. Mógł on pomieścić w swoim wnętrzu aż 32ludzi i rozwijać prędkość 10 Machów (ok. 12000 km/h)!Napęd tego statku składał się prawdopodobnie według naszych przypuszczeń zgeneratorów elektrograwitacyjnych.Niemcy mieli jak się okazuje jeszcze śmielsze plany. Istnieją bowiem plany ogromnychHAUNEBU średnicy przekraczającej 120 metrów.Urządzeniem zasilającym dla wszystkichstatków Haunebubył zestaw połączonychsilnych elektromagnesówgeneratora Van de Graafai rodzaj sferycznego dynamaMarconiego zawierającego kulę wirującej rtęci. Urządzenie wytwarzało poleelektrograwitacyjne i zostało nazwane "TachyonatoremThule".Nad wynalazkiem tympracowałHans Coleroraz vonFranz Haidz zakładówSiemens - SchuckerorazlaboratoriumAEG Telefunken. [ Pobierz całość w formacie PDF ]